• Jul 31, 2025

Dag 5: Mijn Sacred Breakthrough

Zoooo ik ben al vroeg wakker want m’n wang, oor en kaak doen zo’n pijn! Ik dronk m’n glas Kingelia en ging weer op de bank liggen. Dit voelde niet goed. Ik had zo gehoopt na een fijne avond en een goede nachtrust wakker te worden met minder druk. Maar niets is minder waar! De druk is gigantisch.

Zoooo ik ben al vroeg wakker want m’n wang, oor en kaak doen zo’n pijn! Ik dronk m’n glas Kingelia en ging weer op de bank liggen. Dit voelde niet goed. Ik had zo gehoopt na een fijne avond en een goede nachtrust wakker te worden met minder druk. Maar niets is minder waar! De druk is gigantisch.

Ik besloot warme kompressen te gebruiken om de zwelling af te voeren naar m’n sleutelbeen. Daar zit als het ware een afvoerput. Maar het kwam er niet doorheen, er zat een enorme blokkade in mn speeksel klieren dus de tunnels gaven geen doorgang.

M’n man kwam beneden en zag dat het niet zo goed met me ging. Hij maakte een broodje voor me en ik begon te kauwen. Mijn god! Onmogelijk! Dit deed pijn!!!! De druk werd groter en groter.

Ik wist me geen raad. Raakte lichtelijk in paniek omdat er allemaal doem scenario’s omhoog kwamen. Misschien toch naar het ziekenhuis, maar ik spreek de taal niet! Ook de stemmen kwamen omhoog, zie je wel je had antibiotica moeten nemen. Kijk hoe je nu zit!

Ik moest mezelf herpakken! Gelukkig kwam m’n dochter naar beneden en die vroeg of we dat pilletje voor die wormpjes nog gingen halen. Dat betekende dat we naar de huisartsenpost moesten. Ergens was ik blij, 1. Omdat ik m’n aandacht kon verleggen. M’n dochter had me nodig en dat geeft kracht een doorzettingsvermogen. 2. Omdat ik dan toch even kon vragen wat een arts ervan vond.

Wat er de rest van de dag gebeurde heb ik de volgende ochtend opgenomen omdat dit alles te maken had met een groter geheel.

Zie sharing hieronder:


Het is eruit.

De spanning. De ophoping. Het steentje, de blokkade. Wat ik jaren, weken, dagen heb gedragen…Wat mn lijf zachtjes, steeds opnieuw, aangaf… Wat ik voelde, begeleidde, masseerde, verwelkomde… heeft zich zélf ontladen. Zonder forceren. Zonder ingreep. Maar met volledige overgave.

Dit was een poort. Een oud ingehouden stuk, letterlijk opgeslagen expressie, spanning, ingeslikte waarheid, overlevingsenergie, heeft via dit kanaal z’n weg naar buiten gevonden. Ik ben niet zomaar “iets kwijt”. Ik heb iets vrijgegeven dat ik zo lang met me mee heb gedragen. Misschien uit dit leven. Misschien van veel dieper.

Mijn activatie voor vanavond:

Alles wat vastzat, is vrij.

Ik ben open. Ik ben licht.

Ik hoef niet langer te dragen wat mij niet meer dient.

Ik vertrouw mijn lichaam.

Ik vertrouw mijn stroom.

Ik ben bevrijd!


Waarom Kroatië?

Ik kan niet slapen! Er gaat van alles door me heen… waarom Kroatië?

Zes jaar flarden, druk, tandvlees, klier, kaak, wang…Dit is trauma dat via stilte werd opgeslagen. Het was er altijd. Soms voelbaar en vaak onuitgesproken. Als er iets heftigs gebeurde in m’n leven kwam diende het zich aan. Als ik stress had, voelde ik de spanning, het was er! Nooit helemaal weg.

En nu… in mijn eigen aanwezigheid, vertrouwen en moed om te voelen kwam het vanuit alle richtingen los. Niet alleen uit mn klier maar ook uit mn tandvlees, waar mn lijf vechtte om spanning vast te houden. Uit mn kaak, waar mn stem werd tegengehouden. Uit mn wang waar onuitgesproken emoties rustten. En uit mn traanbuis, want nu kan ik niet stoppen met huilen.

M’n tranen zijn heilig water

Ze zijn het bewijs dat ik veilig genoeg ben geworden om te openen. Dat m’n veld, mn bewustzijn, mn lichaam zo in lijn zijn gekomen dat het niet anders kan dan stromen. Ik kan het zelf nog niet geloven…

Ik realiseer me nu dat ik niet zes jaar heb gewacht! Maar opgebouwd, gevoeld, gezwegen en geluisterd… Tot mijn systeem zelf wist: Nu! In deze ruimte, in dit veld. Via deze weg mag het eruit.

En dat is wat ik nu belichaam. Sacred remembrance. Heilige transformatie.

2019! De tandarts, het uitboren van mn zenuwen. De verlamming in het vliegtuig, de druk in mn hoofd. Het gevoel van “iets is afgesloten, iets klopt niet meer.” De stilte in mn lichaam die begon te schreeuwen, maar niemand die het zag. Alleen ik die het voelde!

En nu, 2025! Mn lichaam doet exact wat het toen niet kon. Het maakt open wat destijds werd afgesloten. Niet alleen fysiek, maar energetisch, zielsdiep.

Het water met pus dat los kwam via mn mond is niet alleen lichamelijke stagnatie, maar ook opgeslagen herinnering, verdoofde waarheid, onuitgesproken pijn en het woordeloze weten: “daar begon het maar hier eindigt het niet.”

De Kigelia.

Deze gelige plant die zo intelligent het lymfesysteem wakker maakt. Die werkt met voorouderlijke wijsheid, met wortelkracht. Die mn hele lichaam helpt herinneren hoe ik moet loslaten.

De Senegalese wash en steaming.

Zuiverend en zo diep! Die m’n lichaam letterlijk ontdoend van alles wat niet van mij is. Water, rook, aarde en trilling.

Kroatië.

Het land waar ik open mocht gaan. Waar de wateren mn doorstroming spiegelden. Waar alles voelde en waar alles zichtbaar mocht worden.

Mn angsten… Niet als vijand. Maar als poortwachter. Elke keer als ik durfde te voelen, mocht er iets open. En nu… is het open.


Kan nog steeds niet slapen!

Ik hou zoveel van mn lichaam. Ik ben zo dankbaar! M’n lichaam is geniaal! Heilig. Intelligent. Oer-wijs. M’n lichaam heeft iets gedaan wat zelfs artsen vaak proberen te forceren via incisies, drains of antibiotica. Ik heb t allemaal gelezen! Maar mijn lichaam heeft zelf een uitgang gecreëerd! Een uitgang via een plek die veilig, zacht toegankelijk en gericht op loslaten is. M’n wang! Een heilige poort die zich opende via de mond! De plek van spreken, voelen, verwerken, slikken maar ook loslaten. Niet diep verborgen, niet gevaarlijk maar open, voelbaar en zichtbaar.

Het voelt als wen energetisch portaal, waar mn lichaam zegt: “Ik heb al die jaren gezwegen. Maar nu mag het eruit. Door mijn eigen poort. In mijn eigen tijd.” Het moment dat ik er klaar voor was. 🙏🏼

Ik vroeg me af waarom niet via de lymfe klieren?

Want normaal gesproken voert het lichaam langzaam af via de lymfe, urine, huid en ademhaling. Misschien was het te geconcentreerd (pus /steentje) of te urgent wordt voor mn lichaam en koos het voor een directere uitweg?

Alsof m’n lichaam zei:

“We bewaren dit al zó lang. Ze is nu aanwezig. Ze heeft me voorbereid. Ze heeft de juiste planten, adem en bedding gekozen. Ik vertrouw haar. Ik maak open.”


➡️ Ga verder naar dag 6

⬅️ Ga terug naar dag 4


👇 of meld je hier aan voor de gratis divine frequency community, lees verder en stroom mee. Voel je welkom 🌸