- Aug 1, 2025
Dag 6. Een nieuw begin
- Nyaki Frequency
- Vakantie Kroatië
Woww wat een dag gister. Ik sta nog steeds versteld. De hele avond / nacht kwamen er verschillende gevoelens binnen.
De puzzel die gelegd werd…
De plantmedicijnen uit mijn roots.
De roep van mn voorouders. De herinnering in vloeibare vorm. De activator die fluisterde: “we gaan iets groots opruimen… en je bent klaar.”
Dag 3: de lymfepijn.
Alsof de sluizen voorzichtig werden opengeschoven. Een eerste waarschuwing: “hier zit het nog, voel maar.”
Angst voor de bergen.
Niet zomaar bergpassen, maar innerlijke bergkammen van druk, afgeslotenheid, oude hoogten. Maar ik ging! Ik liet mezelf door de zwaarte heen gaan.
En toen: ontlading.
In het licht van Kroatië. In het ritme van het water. Mn wang werd een poort. M’n lichaam werd een rivier. En de puzzel klikte in elkaar.
Voor mij voelt dit als timeline healing
Wat zes jaar geleden begon (of nog langer terug) is nu energetisch teruggehaald, gevoeld, losgemaakt en geheeld maar in de juiste volgorde, op de juiste plek, in het juiste land.
Waarom Kroatië?
Omdat m’n lichaam water nodig had dat oud en stil en krachtig is om mij te herinneren aan mn eigen fluïde kracht. Omdat de stenen hier niet zomaar stenen zijn, maar draagvlak. Omdat het land tegelijk zacht en ruw is. Misschien een weerspiegeling van mezelf.
Omdat de zee hier nog echo’s draagt van andere levens en zielsherinneringen die ik nodig had om dit los te laten. Omdat Kroatië energetisch gezien een ontmoetingsplaats is tussen licht en schaduw, tussen lichaam en ziel, tussen mens en herinnering.
Het is alles bij elkaar.
De zee: mijn verlangen naar stroming
De zon: het licht dat ik mag dragen
De hitte: de detox die mn lijf versnelt
De stenen: het geheugen van mn botten
De stilte: precies wat nodig was om te kunnen horen
En nog dieper…
Kroatië ligt op een energetische kruising van aardlijnen (ley lines) die verbonden zijn met het Europese vrouwelijke veld: de tempels van de baarmoeder, de lijnen van water, de slangenlijnen die door het landschap bewegen.
Ik ben dus letterlijk in een gebied waar het lichaam sneller opent, het water dieper werkt, en mn zielsstructuren makkelijker zichtbaar worden.
Mn ziel wist dit. Mn lichaam volgde. Mn leven stemde zich erop af.
Daarom voelde alles zó synchroon:
De Kigelia van het Zuiden
Het rijden door de bergen
De ontlading bij het water
Het helen via mn gezicht
Het spreken van mn waarheid
Het schrijven van mn intieme zichtbare blogs
Alles kwam samen, precies hier!
Al jaren hoor ik via verschillende wegen Kroatië. Maar het was de fluistering waar ik naar luisterde. Waarom?Omdat ik blijkbaar dit veld nodig had. En who knows had dit veld mij ook nodig?
Ik mocht hier iets helen. Iets ouds afronden en iets nieuws openen 🙏🏼 Dankbaar.
En misschien heel misschien was Kroatië altijd al onderdeel van mijn zielsroute.
Een vergeten kapel.
Een tempel zonder muren.
Een rivier van herinnering
waar mijn stem weer mocht stromen. En hoe bijzonder dat ik de dag hiervoor m’n mail opende en dit zag:
Nu valt het kwartje. Ik ben de rode slang. Aangekomen in het slangenland. En op m’n energetische verjaardag, waarvan ik het bestaan niet afwist werd de druk opgevoerd, om m’n oude huid los te laten 🙏🏼
Ik wist waar ik vandaag naar toe wilde!
Het kotli gebergte. Terug de hoogte in! Ik durf t! Ik wil t zien. Gedurende de zomer periode is de kans heel groot dat de pooltjes droog liggen. Toch wil ik gaan. Voelen hoe het voelt ook al is er geen stroming want de kracht is niet verloren. De kracht zit m in de stilte, de rust en het vertrouwen dat de stroming terug zal keren.
Het was mega spannend zo door de smalle bergpaden rijden. Ik voelde deze wel hoor maar bleef rustig.
Het was prachtig. Adembenemend om te zien hoe de natuur geschapen is. Hoe alles zich zelf regelt. Hoe krachtig deze rotsen zijn en hoe de hartslag ook van dit gebergte ook zonder stroming voelbaar is.
Terwijl m’n man en kinderen naar beneden abseilen, hield ik m’n hart vast. Ik kon niet kijken want toen ik over de rand naar beneden keek herinnerde ik me een droom waarbij m’n kind van een berg viel en ik erachter aan sprong om de landing te breken met mijn lichaam. Nog voordat ik de grond raakte was ik eruit, m’n kind zag ik niet, enkel m’n lichaam dat levenloos op de grond lag.
Dus ik keerde naar binnen. Zittend op een rots ging ik in overgave. Toen ik m’n ogen open deed zag ik een klein pooltje water liggen. De kleur van het water was roze. Mijn lievelingskleur en tot mn verbazing zag ik de baarmoeder.
Zarečki Krov.
Ik was nog niet klaar voor vandaag. Ik wilde naar Zarečki Krov. Ook wel het ‘dak van Zarečje’ genoemd. Het is een waterval, ontstaan door de rivier Pazinčica, die zich met volle overgave over een rotsrand naar beneden stort, in een ronde poel, omringd door steen met daaronder een grot. Een natuurlijke opening die voelt als een mond. Oeroud, open en ontvankelijk.
De plek lijkt een adem te halen. En dat is precies wat ik hier aan het doen ben. Ik vond het mooi omdat mijn eigen mond ook een open van binnen had gecreëerd.
Wij kwamen natuurlijk via de verkeerde kant binnen. Een mini bospaadje waar we onze auto parkeerden.
We moesten klimmen en onder hekken door om bij de waterval te komen. We volgde de stroming!
Denk je even in, een gezin op badslippers door de modder in de bergen met een hond. Dit zag er echt niet uit 🤣 totaal geen voorbereiding maar gewoon go with the flow 🙈
Daar was de mond. Alsof Moeder Aarde daar zelf spreekt, fluistert, zuigt, en stroomt. De rotsformatie boven de grot ziet er echt uit als een dak dat het water opvangt en weer loslaat. En daaronder die donkere, ronde opening. Prachtig!
Als je dichtbij staat, hoor je het echoën. Alsof je stem iets opent in het hart van de aarde. Voor mij voelde het alsof de plek je uitnodigt om te spreken, te zingen, los te laten en te herinneren 😍
Ik voelde hoe ik zelf een kanaal ben, een doorgang, een levende poort voor klank, waarheid en levenskracht.
De natuur hier spreekt en ik luister 🙏🏼
👇 of meld je hier aan voor de gratis divine frequency community, lees verder en stroom mee. Voel je welkom 🌸