Dag 4: Ik voel dat er wat aankomt.

Ik heb net de afgelopen 3 dagen gepost en voel opeens dat de rechterkant van mn gezicht opspeelt. Ik voel de lymfeklieren opzwellen en mn speeksel kan nu helemaal niet meer doorstromen. De druk op mn hoofd neemt steeds meer toe.

Ik had even een moment dat ik dacht, waarom post ik eigenlijk alles wat ik meemaak. Kijk wat er gebeurd. Ik publiceer en het voelt direct alsof ik word aangevallen. (Dit bedoel ik energetisch) Als je in termen van energie denkt en leeft zijn dit hele normale gevoelens. Misschien was het in dit geval een aanval maar gelukkig realiseer ik me altijd snel dat alles wat er gebeurd, voor mij gebeurd. Dus voor mijn hoogste goed. Zelfs al voelt het in het moment als iets pijnlijks, vervelends of verdrietigs.

Any way de dag was begonnen en we gingen voor de kids naar een ander stukje strand. Toen we aankwamen ik al die kinderstemmen en geluiden hoorde voelde ik al dat ik me eigenlijk niet goed voelde. Te veel prikkels! Ik kreeg duizelingen, voelde me zwak en niet fit. Shit!!! Hier heb ik echt geen zin in! Waarom kan het bij mij nou nooit eens normaal gaan.

Ik ben mega gevoelig voor omgevingsfactoren. En ook dit voelt voor mij alsof het energetische veld dan niet klopt voor mij. Ik weet dat ik me kan afschermen zodat ik er beter mee om kan gaan maar dat betekent dat ik dan wat meer naar binnen moet keren omdat ik anders energie leks krijg. Dus dat deed ik.

M’n kids hadden de tijd van hun leven op zo’n water spektakel in de zee! Gelukkig ging papa mee!

Ik bestelde ondertussen een ceaser salad. Want als de energie naar m’n maag gaat wordt het rustiger in mn hoofd. Dus ik begon te eten. Deze bodem in mn maag voelde goed maar de plek en de energie die ik voelde verdween niet.

Ik ben gaan liggen. M’n lymfe rondom mn oor en kaak begonnen echt zeer te doen. Met intentie reisde ik naar binnen om verzachting te brengen.

In de tussentijd hadden de kinderen van al het zwemmen en klauteren ook trek dus we haalde wat burgers en frietjes. We zaten op ons kleedje kijkend naar de prachtige natuur te eten. Maar ik kon niet! Het ging niet! Op een gegeven moment had m’n man door dat ik niet lekker ging en zei; “jongens we gaan zo” Thabk God! Of eigenlijk, Thank you partner! Want dat is echt wat hij is. Mijn levenspartner. Hij kent me door en door.

Eenmaal terug in de auto voelde ik me gelukkig meteen wat beter. Hieraan kan ik aflezen dat locatie, dus de plek waar ik me bevind heel belangrijk is voor m’n gemoedstoestand. Ik ben altijd al heel gevoelig geweest maar na mijn ontwaken is dit alleen maar erger geworden en kan ik met zekerheid zeggen dat ik een hyper sensitive system heb.

We besloten na even thuis tot rust te zijn gekomen nog even de stad in te gaan voor een ijsje. Er was live muziek en overal kleine kraampjes voor de avondmarkt. Het mooie was dat de kraampjes bemand werden door kinderen die daar hun zelf gebonden schelpen en zelfgemaakte creaties verkochten. Zooooo anders als bij ons waar dit zeker verboden zou zijn. Want stel je voor dat je wat centjes verdiend zonder daar belasting over te betalen 🙈

We sloten de avond af. Morgen een nieuwe dag 💗

➡️ Ga verder naar dag 5

⬅️ Ga terug naar dag 3

👇 of meld je hier aan voor de gratis divine frequency community, lees verder en stroom mee. Voel je welkom 🌸