Dag 2: Op naar Kroatië

03.45 m’n man staat naast me! Lets gooooo!!!!

Auto ingepakt, kids wakker maken en de weg op. Ik voel me nerveus. Weinig geslapen en voel me niet helemaal top fit! Was een fantastische nacht met de kids maar niet veel geslapen.

Waarom ben ik nerveus? Ik weet dat we door de Alpen gaan rijden en daar krijg ik te maken met druk op de oren en hoofd. Dit is een angst door trauma en probeer ik al jaren te vermeiden.

In 2019 vloog ik naar Afrika en kon ik de lucht druk niet aan. De rechterkant van mijn gezicht verlamde en ik kon geen kant op. Mid-air en het voelde alsof ik de dood in de ogen keek! Met een medische roller coaster als bonus en jaren van paniek. Het begon al zachtjes ter hoogte van Grabenstätt het laatste stuk van Duitsland. Ik begon te lezen over de tunnels door de bergen en m’n hart ging steeds harder kloppen. IK hoorde het weer, nee nee dit kan ik niet. Waarop de andere kant zei; “je hoeft je niet moedig te voelen om moedig te zijn. Blijf maar in je lichaam en voel. Je bent gedragen, je mag verzachten en meebewegen in vertrouwen.”

Het was continu verbinding houden met m’n lichaam. Daar lag m’n uitdaging.

Toen we Oostenrijk binnen reden voelde ik de immense kracht en macht van de natuur! Het was adembenemend en overweldigend tegelijk.

De tunnels lopen letterlijk door eeuwenoud gesteente, waar diepe aardlagen, kristallen en druklagen elkaar raken. Ik voelde de verhoogde energetische druk van spanning en beklemming. Diep down wist ik dat dit te maken heeft met bewustzijnsshift omdat we door energetische dichte lagen aan het reizen waren. Om vervolgens bij het uit de tunnels rijden een diepe grounding te ervaren. Bizar wat hier allemaal gebeurde.

M’n systeem maakt dus niet alleen fysiek, maar ook subtiel een shift. En dat maakte het super intens. Want hoe hoger ik de bergen in ging hoe minder luchtdruk er op m’n lichaam werkte wat ervoor zorgde dat m’n cellen iets meer uitzetten, m’n weefsels ruimer werden en mn systeem dus wat harder moest werken om alles in balans te houden. Dit kon ik heel goed voelen en gaf een intens fysieke reactie. Druk op mn oren, duizeligheid, spanningsgevoel en emotionele ontlading.

Energetisch voelde ik ook heel goed wat hier gebeurde. Hoogte is dunnere sluiers. Fysiek dichter bij de zon / kosmos en steeds meer verwijderd van de collectieve dichtheid in steden waardoor ik belande in een veld waar hogere frequenties makkelijker voelbaar zijn.

Hierdoor zijn de downloads en/of activaties sterker. Maar ook het contact met de subtiele lagen, omdat er minder bescherming is van de aardse dichtheid. Dus m’n lichamelijke gevoeligheid schoot omhoog! M’n lichaam werd eigenlijk een soort bliksemafleider voor wat er door me heen wilde stromen.

Samengevat voelt het alsof m’n lichaam in transitie is. Dit is al maanden voor deze reis gaande alleen nu ga ik dan ineens omhoog (hoogte) letterlijk tussen hemel en aarde, in een metalen capsule (tunnels) met 120km per uur door de lagen heen.

En energetisch gezien terugblikkend op de verlamming aan de rechterkant van mn gezicht in 2019 (rechts staat voor de ontvangende kant van kosmische bewustzijn, de vrouwelijke hemelse poort en het kanaal voor downloads, informatie, beelden enz) zegt dat voor mij, dat er destijds te veel en te snel informatie binnen wilde komen. Mijn lichaam kon dat toen niet dragen, ik werd verdoofd, bevroren en afgeschermd! Maar wel wakker!

Nu in 2025, intussen zoveel bewuster, en groeiende in leven in afstemming, draag ik zachtheid, gronding en activatie in m’n veld en voel ik haarfijn aan dat mijn lichaam me verteld wanneer ik energetisch te snel ga. Dus deze reis, met tunnels, hoogte, herinneringen aan 2019 is geen terugval. Het is een herbeleving met bewustzijn. Ik sluit niets af. Ik integreer. En keer letterlijk en symbolisch terug naar mn oorsprong (naar de zee, naar het lichaam) ik doorboor lagen van druk, van verleden, van oude stress en stap in een nieuwe tijdlijn van zachtheid. M’n lijf wil mee en dat kan alleen in afstemming in veiligheid in vertrouwen en overgave.

Ik begin de fluistering te begrijpen….

We zijn er!

Bizar door de dichtheid tussen de gigantische bergen van Oostenrijk, Slovenië in waar het regende en we al voelde dat we afdaalde, Kroatië in waar het open en licht voelde en de warme zon op ons autoraam scheen.

Dit voelt goed! Heel goed! Een prachtig traditioneel huisje in matohanci, wat een liefdevolle ontvangst. De vrouw die ons binnen liet, deed me denken aan m’n moeder. M’n moeder was ook een B&B host met passie voor de thuisplek vlakbij het centrum in Amsterdam die ze verhuurde. Een generatie ding. M’n oma had ook een B&B in het kleine dorpje kamperland in Zeeland. Net als ik die ook een B&B had. De vrouwenlijn. Alle drie geen host meer. M’n oma en m’n moeder zijn hier niet meer fysiek aanwezig. En ik? Besloot een ander pad te kiezen. Op dit moment niet meer de host maar de gast 😃

De energie in het huisje voelt amazing! Liefdevol, traditioneel en zacht. De kinderen waren zoooo blij! Ook ons hondenkind gaf haar goedkeuring.

Ready to go! Op naar Rovinj!

Wat een prachtige kleurrijke stad. Alles is schoon, de mensen zijn aardig en de energie is amazing! Voor een stad middenin de zomer was het eigenlijk best rustig. We konden overal zonder overweldiging lopen. Prachtige plekjes bij de zee. Een plek om te voelen!

Op de terugweg besloten we pizza te gaan eten bij mama pizza vlak bij ons huisje.

Een heerlijk tentje met een fijn terras. We hadden trek na zo’n lange reis! En precies toen onze pizza’s op tafel kwamen ging er een wesp in het haar van m’n zoon zitten. Hij schudden met z’n hoofd en de wesp stak m net onder z’n oor. Hij schreeuwde want het deed super zeer. Ik riep tegen mn man; “zuigen! Zuig het gif eruit!” En op dat moment kwam er een Duitse man die vroeg, mag ik m’n hot pen gebruiken. Hij legde uit dat dit een paar seconde even heel gevoelig is en dan is het weg. Het neutraliseert het gif op natuurlijke wijze. Dus ik zei; “yes please!” Hij drukte de pen erop en 3 seconde later was de wespensteek weg! Geen pijn meer, geen zwelling alleen de schrik zat er goed in. Hot pen voor insecten beten! Een musthave voor gezinnen met kinderen! Morgen gaan we op zoek naar zo’n pen! 🙏🏼

Bij thuis komst gingen we nog even een wandeling maken door het dorpje. De voetbal ging mee en we eindigden bij het voetbal veldje.

Heerlijk om de kids zo te zien spelen 😍

Plotseling hoorde we, hey Beau! M’n zoon keek op en zei; “Hey Daan!” M’n man en ik keken elkaar aan! Beau zei dat is Daan van Cremer. (Cremer is de speeltuin achter ons huis in Amsterdam oud - west) ik riep; “wat leuk Daan, waar zitten jullie?” Waarop hij riep; “daarachter”

Ik zei; “nou tot snel dan op het Cremer in Kroatië”

Hoe bijzonder! Zit je in een afgelegen traditioneel dorpje in Kroatië fietst er een speelvriendje uit Amsterdam voorbij! Die precies op dezelfde plek, zelfde tijd op vakantie is. Wauw!

We gingen naar huis en maakte ons klaar voor een echte nacht slapen, want zo’n lange reis hakt er wel in.

➡️ Ga verder naar dag 3

⬅️ Ga terug naar dag 1

👇 of meld je hier aan voor de gratis divine frequency community, lees verder en stroom mee. Voel je welkom 🌸